Denizli'ye gidiyorum dedi bir daha haber alınamadı

Denizli’ye gidiyorum diyerek evden ayrılan Gökhan Eker’den 357 gündür haber alınamıyor. Küçük bir kaza geçirdim dedikten sonra bir daha ailesi ile görüşmemiş.   İzmir'in Torbalı ilçesinde ikamet eden ve 357 gün önce 'Denizli'ye gidiyorum' diyerek evden ayrılan 35 yaşındaki Gökhan Eker'den haber alınamazken, gözü yaşlı anne, her gün saatlerce pencere önünde bekleyerek oğlunun eve dönmesini bekliyor. Torbalı ilçesinde ikamet eden 35 yaşındaki Gökhan Eker, 1 yıl önce ailesine 'Denizli'ye gidiyorum' diyerek evden çıktı. Eker, aradan günler geçmesine rağmen ise İzmir'e dönmedi. Denizli'de ailesini arayan ve kaza atlattığını belirten Eker, daha sonra ise eve dönmedi. Ailesi ise 35 yaşındaki genç adamdan bir daha haber alamadı. 357 gün önce kaybolan oğullarını her yerde arayan 60 yaşındaki anne Yetiş ve 70 yaşındaki baba İsmail Eker, çalmadık kapı, aramadık sokak bırakmadı. 35 yaşındaki genç adamı bulmak için her yolu deneyen Eker ailesi, yetkililere çağrıda bulundu. Anne her gün pencerede bekliyor 7 Aralık 2015 tarihinden itibaren Gökhan Eker'in kaybolması en çok da anne Yetiş Eker'i yıprattı. "Çocuğumun ölmediğini biliyorum. Ben bir anneyim" diyen gözü yaşlı anne, her gün pencere önünde bekleyerek oğlunun gelmesini bekliyor. Eker, "2 oğlum ve eşimle birlikte Ayrancılar'a geldik. Burada her şeyimiz çok güzel gidiyordu. Diğer oğlum evlendikten sonra Gökhan'ımla birlikte huzur içinde yaşayıp gidiyorduk. Taki 7 Aralık 2015 tarihinde evladım; 'Denizli'ye arkadaşımın yanına gidip geleceğim' demesiyle başladı. Denizli'ye gitti. Oradayken aradım konuştuk, 'küçük bir kaza atlattım' dedi. Daha sonra telefonuna ulaşamadık. O tarihten bu yana hiçbir izine rastlayamadık. Hüseyin isimli bir arkadaşının yanına gitmişti ve o isme ulaştık. O da bizi kaideye almadı. Programlara katıldım, İçişleri Bakanlığına giderek yardım talebinde bulundum; fakat çözüm bulamadım. Allah rızası için yardım edin. Birileri yardım eli uzatsın. Evladım ölmedi buna inanıyorum. Çocuğumun ölmediğini biliyorum. Ben bir anneyim. Bir gün geleceğini düşünüyorum. Ama başı belada olabilir, bilmiyorum. Oğlumu bulmak için çok yer dolaştım. Sonuç yok. Her gün pencere önünde bekliyorum gelecek diye. Yan komşunun zili çalındığında hemen kalkıp bakmaya gidiyorum. Belki benim oğlum gelmiştir diye. Bu acıyla yaşamak bizi bitiriyor. Yetkililerden yardım elinin uzatılmasını bekliyoruz. Lütfen yardım edin. Yavaş yavaş tükeniyoruz" şeklinde konuştu.