Zaman, hakikatle yalanın bitmeyen mücadelesine tanıklık eder.  Yıllar önce görev yaptığım bir ilde, bu gerçeği acı bir şekilde tecrübe ettim. İdari soruşturmayla çözülmüş basit bir personel meselesini, kendini gazeteci olarak tanıtan, işportacılıkta dahi başarılı olamamış embesil bir kişi tarafından, "Müdür engelli personeli dövdü" manşetine dönüştürmüştü. Ve hakikatin vakur sessizliği, dezenformasyonun çirkin çığlıkları altında ezilip gitmişti. Bugün Diyarbakır'da yaşananlar, bu toplumsal yaranın modern bir tekrarıdır. Diyarbakır İl Sağlık Müdürü Dr. Emre Asiltürk’ün Ankara’daki bir toplantıya uçakla gidip, makam aracını şoförle karadan göndermesi manşetlere taşındı.  Dr. Asiltürk'ün "boş araç" hikayesi, sosyal medyanın yargı mekanizmasında hızla yayılarak, yine aynı kadim oyunu sahneledi. Kendisiyle tanışıklığım yoktu, ancak gerçeği anlamak için kendisine ulasmaya çalıştım. Kurumu aradım not bıraktım. Samimiyetle dönüş yapıp perspektifini paylaştı. Ankara'daki programının, tek bir toplantıdan ibaret olmadığını anlattı. Gün boyunca farklı bakanlıklar, kurumlar ve paydaşlarla ardışık görüşmeler ve koordinasyon toplantıları vardı. Bu yoğun program içinde, başkent trafiğinde zaman yönetimi, salt bir konfor meselesi değil, doğrudan hizmet verimliliği ve karar süreçlerinin sürekliliği ile ilgiliydi. Makam aracı, kendisini bekleyen bu birbirine bağlı programlar arasında zaman kaybetmeden, güvenle intikal edebilmesini sağlayan vazgeçilmez bir lojistik destek unsuruydu. Uçak seyahati ise bir lüks değil, bu sıkı zaman dilimine riayet etmenin stratejik bir zorunluluğuydu. Görünürde "boş" denilen araç ise aslında operasyonel bir merkezdi.  Bagajında, farklı kurumlara sunulacak fiziki evraklar, proje dosyaları ve çalışma materyalleri bulunuyor; aracı mobil bir ofise dönüştürüyordu. Üstelik Dr. Asiltürk, hiçbir yolluk- harcırah talep etmeden tüm masrafları şahsi bütçesinden karşılamış. Bu sessiz fedakarlık, kamusal kaynaklara duyulan saygının en somut ifadesiydi. Ne yazık ki sosyal medyanın hiper-gerçeklik tiyatrosu, bu şeffaf ve rasyonel davranışı hızla "israf" senaryosuna dönüştürdü. Gerçekler, yanıltıcı algılar karşısında bir kez daha gölgelendi. Modern kamu yönetimi artık sadece doğru olanı yapmakla sınırlı değil. Aynı zamanda doğru anlaşılmanın yollarını aramak da bir zorunluluk haline geldi. İletişim ve algı yönetimi, günümüz bürokratının omuzlarındaki en ağır yüklerden biridir. Sonuçta, o araç fiziken boş gözükebilir. Ancak üzerine yapıştırılan ithamlar, bir hakikati örtmek için son derece "dolu" ve ağırdı.  Bürokratın ve sorumlu medyanın asli görevi, işte bu "dolmuş" hakikati gün yüzüne çıkarmaktır.  Aksi takdirde, her "boş araç", toplumsal aklın biraz daha karartıldığı bir karanlığın sembolü olmaya devam edecektir.